Συνεχίζω την ιστορία

Εδώ θα βρείτε ένα παραμύθι για τον κορωνοϊό που ξεκίνησε να γράφεται αλλά... έμεινε στη μέση! Περιμένει από εσάς να το συνεχίσετε και να ολοκληρώσετε την ιστορία, με όποιον τρόπο θέλετε.

Να πως ξεκινά το παραμύθι μας:

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας βασιλιάς, ο Κόρων που είχε έναν γιο, τον Ίωνα. Ζούσαν σε ένα παγωμένο ερημικό βασίλειο στην άκρη του κόσμου στη χώρα των Κόβιντ.

Ο Ίων έπαιζε πάντα μόνος του και έτρεχε με τα παγοπέδιλά του από άκρη σε άκρη του βασιλείου έξω απ' το παλάτι, με το αγαπημένο του παιχνίδι, μια χρυσή μπάλα διακοσμημένη με κόκκινα ρουμπίνια. Όταν κουραζόταν από το παιχνίδι, ξάπλωνε κάτω από τα παγωμένα δέντρα που έπαιζαν μουσική και ξεκουραζόταν. Μια μέρα όμως, εκεί που έπαιζε, του έφυγε από τα χέρια η μπάλα, κι έπεσε στο πιο βαθύ πηγάδι του κόσμου.

Κι επειδή δεν μπορούσε να τη βγάλει, άρχισε να κλαίει απαρηγόρητα. Ξαφνικά, ακούστηκε μια λεπτή φωνή κάτω από τους πάγους:

- Τι έπαθες, βασιλόπουλο και κλαις;

Εκείνος γύρισε να δει ποιος του μιλούσε κι αντίκρισε ένα όμορφο γκρίζο δελφίνι.

- Κλαίω, είπε το βασιλόπουλο, γιατί μου 'πεσε η χρυσή μου μπάλα μέσα στο πηγάδι. Αυτή η μπάλα είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω. Μου την είχε δώσει η μητέρα μου και μου είχε πει πως όταν θα γινόμουν 19 χρονών θα μου αποκάλυπτε το μεγαλύτερο μυστικό. Αν την έχανα, όμως, θα έπρεπε να πάω στην άλλη άκρη του κόσμου για να την βρω.

- Εγώ μπορώ να σε βοηθήσω να την βρεις, είπε το δελφίνι. Εσύ όμως τι θα μου δώσεις γι' αντάλλαγμα;

- Ό,τι θέλεις, καλό μου δελφίνι, απάντησε εκείνος. Να, δες, θα σου δώσω την κορώνα που φορώ και όλα τα πλούτη μου.

- Τίποτα απ' αυτά δε θέλω, είπε το δελφίνι. Αυτό που θα ήθελα από σένα είναι να πεις στον βασιλιά πατέρα σου να καθαρίσει τις θάλασσες, γιατί εμείς τα δελφίνια που επικοινωνούμε με όλα τα δελφίνια του κόσμου δεν μπορούμε να ζούμε άλλο μέσα σε μολυσμένες θάλασσες... Όσο εγώ ψάχνω για τη μπάλα σου, εσύ θα προσπαθείς να καθαρίσεις όλες τις θάλασσες του κόσμου.

Ναι, καλό μου δελφίνι, έχεις τον λόγο μου. Όλα όσα ζήτησες θα γίνουν, είπε το βασιλοπούλο. Μόνο φέρε μου πίσω, σε παρακαλώ, τη μπάλα μου.

Ξαφνικά, το δελφίνι με ένα σφύριγμα αποχαιρετισμού εξαφανίστηκε στο νερό κάτω από τον πάγο. Γεμάτο χαρά το βασιλόπουλο έφυγε τρέχοντας για το παλάτι.

Μέσα του όμως κρυφά σκεφτόταν: «Θα μπορέσει άραγε το δελφίνι να μου βρει ό,τι πιο πολύτιμο έχασα; Και αν το βρει θα μου το επιστρέψει; Αν ξεχαστεί, αν χάσει τον δρόμο του και δεν μου φέρει πίσω τη μπάλα; Πώς είναι δυνατόν να είμαι σίγουρος;»

Αν χανόταν από τα χέρια του Ίωνα η μπάλα αυτή, θα δημιουργούσε πολλές συμφορές. Είχε μαγικές ιδιότητες και απ' όπου περνούσε προκαλούσε προβλήματα. Όποιος βρισκόταν στο δρόμο της πάθαινε μεγάλο κακό... Πολλοί πέθαιναν γιατί δεν άντεχαν τα τραγικομαγικά λόγια που ψιθύριζε! Απ' όπου κι αν περνούσε, άφηνε πίσω της εκατομμύρια μικρά μπαλάκια ίδια με εκείνη. Μόνο τα παιδιά δεν πάθαιναν τίποτα γιατί έπαιζαν με τα μικρά μπαλάκια και δεν καταλάβαιναν τα τραγικομαγικά λόγια που μουρμούριζαν συνεχώς...

Μεγάλη επιδημία απλώθηκε στον κόσμο εξαιτίας της... Οι άνθρωποι κλείστηκαν μέσα στα σπίτια τους και δεν έβγαιναν καθόλου.. Τα σχολεία έκλεισαν, τα μαγαζιά, τα πάρκα, οι εκκλησιές, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, όλα ερήμωσαν λες και οι άνθρωποι εξαφανίστηκαν... Είχε σκορπίσει τον φόβο παντού... κάθε μέρα πέθαιναν χιλιάδες άνθρωποι και άλλοι τόσοι αρρώσταιναν...

Κανείς δεν ήθελε να συναντήσει αυτή την επικίνδυνη χρυσή μπάλα που γεννούσε μικρά, χρυσά μπαλάκια και όταν έβγαιναν έξω από το σπίτι κρύβονταν πίσω από μάσκες για να μην φαίνονται...

Τόσο μεγάλος ήταν ο φόβος τους...

Το μόνο που ήξεραν για αυτή τη χρυσή μπάλα με τα κόκκινα ρουμπίνια ήταν ότι είχε έρθει από την παγωμένη χώρα των ΚΟΒΙΝΤ, με βασιλιά τον Κόρωνα. Η μπάλα χάθηκε το έτος 2019 γι' αυτό και την ονόμασαν «ΚΟΒΙΝΤ 19» και τα υπόλοιπα μικρά μπαλάκια που γεννούσε μετατρέπονταν κι αυτά σε επικίνδυνα «ΚΟΒΙΝΤ».

Όλοι έτρεμαν στο άκουσμα του ονόματός τους...

Ακόμα και στην αίσθηση ότι μπορεί να ακούμπησαν εκεί που είχε περάσει πριν ένα ΚΟΒΙΝΤ, τους έκανε να πλένουν όλη μέρα τα χέρια τους... πολύ σχολαστικά!

.............................................................................................................................

(Ανακτήθηκε από τα παιδικά παραμύθια)

Ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσεις τις δυνάμεις σου και να συνεχίσεις εσύ την ιστορία και να δώσεις τη δική σου εκδοχή για το τέλος της. Μόλις ολοκληρώσεις την ιστορία σου, όμως πρέπει να της δώσεις έναν τίτλο, δηλαδή τον τίτλο του παραμυθιού σου.

Περιμένω να δω τη συνέχεια της ιστορίας σας. Μην ξεχάσετε ότι ένα καλό παραμύθι θέλει εικονογράφηση..Ζωγραφίστε στην ιστορία σας ,όπως είχαμε κάνει μαζί στο σχολείο.